W ostatnich latach pojawiło się pojęcie strategii utrzymania ruchu „trzeciej generacji”, opartej na wyrafinowanej diagnostyce wspomaganej bardzo rozwiniętymi programami komputerowymi. Ma to finalnie doprowadzić do maksymalizacji: dostępności posiadanych zasobów (w tym przede wszystkim urządzeń), bezpieczeństwa, jakości wyrobu, czasu życia urządzeń i ich efektywności przy jednoczesnym zminimalizowaniu wpływu ich działania na środowisko (np. emisja, hałas, odpady.). Inaczej mówiąc, dążymy do osiągnięcia optymalnej niezawodności wyposażenia.
Niezawodność można zdefiniować na kilka sposobów:
- właściwe wyposażenie, odpowiednio skorelowane do wymogów czasowych (właściwa rzecz na właściwym miejscu i we właściwym czasie),
- zdolność urządzenia lub systemu do wykonania zadań zgodnie z założeniami projektowymi,
- „odporność” na awarię urządzenia lub systemu,
- zdolność urządzenia lub systemu do wykonywania wymaganej funkcji w określonych warunkach przez określony czas,
- prawdopodobieństwo, że jednostka funkcjonalna wykona wymaganą funkcję przez określony czas w określonych warunkach.
Kiedy się to zaczęło?
Historycznie rzecz ujmuj...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
Co zyskasz, kupując prenumeratę?
- sześć numerów magazynu „Służby Utrzymania Ruchu”,
- dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej,
- dostęp do czasopisma w wersji online,
- dostęp do wszystkich archiwalnych wydań magazynu oraz dodatków specjalnych...
- ... i wiele więcej!
.gif)
