Autor: dr hab. Bolesław Augustyniak

Standardowa diagnostyka skupia się głównie na detekcji nieciągłości, gdyż ich występowanie stanowi oczywiste i podstawowe zagrożenie dla dalszej bezpiecznej eksploatacji owego elementu. Warto bliżej zapoznać się z metodą, która umożliwia detekcję typowych nieciągłości przypowierzchniowych, które występują w powszechnie stosowanych konstrukcjach stalowych, a są trudne (albo wręcz niemożliwe) do wykrycia za pomocą typowych technik detekcji. Metoda ta umożliwia skuteczną detekcję nieciągłości bez kosztownej operacji usuwania warstw wierzchnich, a ponadto jest szybka i łatwa w stosowaniu.

Technologia metody pomiaru magnetycznego pola rozproszonego (MPR) jest relatywnie dobrze rozwinięta w Polsce. Bardzo zasadne jest wspomaganie metodą MPR wyników badania obiektu klasyczną metodą magnetyczno-proszkową MP. Pomiar natężenia MPR pozwala bowiem na ocenę głębokości nieciągłości ujawnionych metodą MT.

Czytelnicy „Służb Utrzymania Ruchu” zauważyli zapewne, że od kilku wydań promuję diagnostykę prenatalną, która pozwala na wskazanie miejsc zagrożonych wystąpieniem nieciągłości, zanim one wystąpią. W tym artykule przedstawię nowe w naszym kraju unikalne metody diagnozowania stanu mikrostruktury stali eksploatowanej w energetyce.

Artykuł przedstawia magnetyczną metodę pomiaru naprężeń wykorzystującą efekt Barkhausena. Naszym zdaniem pozytywna opinia na jej temat może być wyrobiona jedynie na podstawie analizy porównawczej jej wad i zalet z właściwościami innych, dostępnych na rynku nieniszczących metod pomiaru naprężeń. Twierdzimy, że ta metoda umożliwia szybką i skuteczną detekcję naprężeń własnych oraz pochodzących od obciążeń mechanicznych we właściwie wszystkich ważnych przypadkach technicznych. Czy proponowana metoda jest lepsza od innych? Mamy nadzieję, że lektura niniejszego tekstu przekona Czytelnika, że tak. Pozytywna opinia Czytelników „Służb Utrzymania Ruchu” zwiększa naszą szansę na wprowadzenie tej metody do praktyki przemysłowej. Chcielibyśmy na taką opinię zasłużyć.

Kontynuujemy cykl tekstów poświęconych innowacyjnym metodom diagnostyki magnetycznej. W pierwszym artykule [1] twierdziliśmy, że przyszłość diagnostyki magnetycznej to badania „prenatalne”, gdyż umożliwiają one szybką i skuteczną detekcję czynników sprzyjających zarodkowaniu i rozwojowi mikro- i makronieciągłości, zanim takowe wystąpią. Czynnikami takimi są niewątpliwie naprężenie rozciągające oraz postępująca w trakcie eksploatacji degradacja mikrostruktury.