Jak poinformowała Anna Worosz z biura prasowego uczelni tekstroniczny identyfikator RFID, opracowany i opatentowany przez zespół pracowników z Katedry Systemów Elektronicznych i Telekomunikacyjnych na Wydziale Elektrotechniki i Informatyki PRz pod kierunkiem dra hab. inż., prof. PRz Piotra Jankowskiego-Mihułowicza jest odpowiedzią na potrzeby przemysłu odzieżowego.
Zwróciła uwagę, że przyzwyczailiśmy się już do życia z techniką RFID, np. korzystając z płatności zbliżeniowych podczas codziennych zakupów, ski-passów na stokach narciarskich, z kontroli dostępu, czy dokumentów z warstwą elektroniczną, takich jak dowody osobiste i paszporty biometryczne.
- Unikatowym rozwiązaniem wspomnianych badań przemysłowych, które realizuje zespół pracowników Katedry Systemów Elektronicznych i Telekomunikacyjnych jest wytworzenie elektronicznego identyfikatora radiowego i jego zintegrowanie z wyrobami tekstylnymi za pomocą powszechnie stosowanych metod szwalniczych – oceniła Worosz.
Wskazała, że dzięki tym metodom antena identyfikatora jest szyta, czy haftowana nićmi przewodzącymi, a jego układ mikroelektroniczny można ukryć np. w guziku, koraliku, czy elemencie ozdobnym, który zostanie po prostu przyszyty do odzieży.
- To powoduje, że już na etapie produkcji wyrobów tekstylnych powstaną ich elektroniczne identyfikatory, które będzie można wykorzystać na każdym etapie cyklu życia tych produktów - podkreśliła.
Taka „wszyta” informacja może zostać wykorzystana najpierw w wewnętrznych procesach logistycznych przedsiębiorstwa, następnie w dystrybucji produktów, handlu, a w nieodległej przyszłości (jeżeli powstaną innowacyjne pralki, żelazka) w ich eksploatacji, a na końcu w procesie utylizacji.
- Należy pamiętać, że tekstylia stanowią produkty, które będą podlegały procesom recyklingu – zauważyła Worosz.
Tekstroniczny identyfikator RFID jest połączony mechanicznie z materiałem tekstylnym. Został wyposażony w moduł antenowy wraz z anteną połączoną galwanicznie z antenowym układem sprzęgającym, oraz w moduł mikroelektroniczny zawierający chip połączony galwanicznie z mikroelektronicznym układem sprzęgającym. Oba te układy: antenowy sprzęgający i mikroelektroniczny sprzęgający zostały sprzężone magnetycznie.
Moduł antenowy może być wyhaftowany nićmi przewodzącymi na materiale tekstylnym, albo wprasowany w materiał tekstylny, albo też być do niego przyszyty.
Worosz wyjawiła, że zespół tych samych naukowców Politechniki Rzeszowskiej pracuje już nad unikatową pralką, w której w przyszłości będzie można zrobić pranie w sposób całkowicie automatyczny, właśnie na podstawie informacji zawartych we „wszytym” elektronicznym identyfikatorze, bez zastanawiania się nad tym, jak ustawić programator, żeby bezpiecznie dla tkanin uprać rzeczy znajdujące się w bębnie.
W podobny sposób autorzy opracowują kolejne urządzenie AGD – stację parową, za pomocą której bezpiecznie uprasujemy ubranie, unikając jego przypadkowemu zniszczeniu, np. przypaleniu.
- W ten sposób powstanie zapisany w tym patencie internet wyrobów branży tekstylnej (IoTT - Internet of Textile Things), który, jak zakładają autorzy, z jednej strony usprawni wiele procesów biznesowych, a z drugiej – ułatwi codzienne życie – podkreśliła Worosz.
Licencję niewyłączną dotyczącą patentu na tekstroniczny identyfikator RFID kupiła już spółka Esotiq&Henderson. PRz poszukuje innych firm chcących kupić licencję. (PAP)
