Metodę oraz skład chemiczny kąpieli należy zawsze dostosować do rodzaju zabrudzenia. Rządzi zasada „podobne myje podobne”, czyli zabrudzenia niepolarne usuwamy mediami niepolarnymi, a zabrudzenia polarne – mediami polarnymi. Z tego powodu usunięcie zaolejenia na częściach po stampingu niesie ze sobą nieporównywalnie większy wysiłek techniczny niż usuwanie tego rodzaju zabrudzeń medium węglowodorowym np. 4-chloro-etylenem.
Główni producenci technologii to firmy zachodnie, w tym przede wszystkim marki z Niemiec. Mówi się wręcz, że w okolicach Stuttgartu znajduje się „zagłębie producentów myjek przemysłowych”, którzy dla zapewnienia swoich wpływów i zabezpieczenia interesów stworzyli nawet stowarzyszenie Surface Alliance. Producentów klasy premium nie jest wielu. Wiedza konstruktorów jest ściśle chroniona przez patenty. Nowe rozwiązania i nowa wiedza to podstawy innowacji tworzące obszar, na którym można znaleźć okazje i szanse do dalszego rozwoju i doskonalenia.
REKLAMA
Klasa czystości wg VDA 19.1 – co jest ważne
W czystości technicznej nie chodzi o niezmienną charakterystykę części, ale o tymczasowy stan zmieniający się pod wpływem czynników zewnętrznych. W porozumieniu z klientem (zlecającym badanie) ustala się, kiedy i gdzie specyfikacja czystości ma ważność. Może to dotyczyć wyników uzyskanych w pomieszczeniu czystym, czyli tzw. clean roomie, ale także momentu załadunku, dostawy czy montażu.
Dlatego czynnikami mającymi wpływ na jakość i stan badanych komponentów są: warunki środowiskowe w miejscu pracy, obsługa, sposób pakowania, transportu i przechowania. W celu określenia dopuszczalnych granic, w których ma być przeprowadzana analiza, wprowadzono określenie „wartości ślepej próby”. Ma ona zapewnić, że kontrola i pomiar przeprowadzane są we właściwych warunkach środowiskowych. Chodzi przede wszystkim o to, aby wykluczyć te rodzaje błędów, które nie pochodzą z kontrolowanej części i nie wpływają w sposób niedopuszczalny na wynik analizy.
Tabela wg VDA 19.1
Stosowane kryteria wartości ślepej próby to specyfikacje czystości:
- grawimetryczna – np. 10% zmierzonej lub dozwolonej masy pozostałości, czyli np. 0,5 mg dla specyfikacji 5 mg,
- rozkład wielkości cząsteczek – np. 10% cząstek w każdej klasie czystości. Wartości podaje się w mikronach; np.: 9 dla specyfikacji z przedziału wielkości 100 < x < 150, gdzie x = 90, 2 dla przedziału wielkości 150 < x < 200, gdzie x = 28,
- największe dopuszczalne cząstki – maksymalnie dopuszczalna wielkość cząsteczki zostaje zmniejszona o 50%. Przy specyfikacji jakościowej: żadna cząsteczka > 500 mikronów nie jest dopuszczalna, to znaczy, że wartość ślepej próby wynosi 250 mikronów, co odpowiada klasie czystości z przedziału 200 < x < 400 mikronów. Należy wtedy przyjąć, że żadna cząsteczka >200 mikronów w wartości ślepej próby nie jest dopuszczalna,
- żadna cząsteczka – przypadek, gdy norma jest niedookreślona lub brak innych informacji np. żadna cząsteczka > 50 mikronów nie jest dopuszczalna.
Ślepa próba wygląda w ten sposób, że laborant wykorzystuje tę samą ilość cieczy myjącej do opłukania komory roboczej narzędzia analitycznego (w VIA ACM 17), którą według instrukcji rysunkowej lub według normy czystości wykorzysta do opłukania odpowiedniej ilości części.
W przypadku wymogów czystości technicznej, gdzie specyfikacje, np. grawimetryczna i rozkładu, występują w normie od klienta łącznie, należy przestrzegać restrykcji dla obu.
Klasa czystości, a dokładnie klasa wielkości cząstek, to po prostu zakres wielkości cząstek wraz z dolną i górną granicą klasy. VDA 19.1 podaje je w przedziale dużych liter od A do N.
A z uwagi na wąski zakres nie jest przedstawiana w tabeli. Przykład w tabeli poniżej obrazuje przedziały i liczbę cząstek w klasie czystości w mµ.
Zainteresował Cię ten artykuł, napisz do autora
c.brzozowski@v-i-a.de (Cezary Brzozowski).
