Odc. 3. – Urojone pomiary drgań w utrzymaniu ruchu

​​

Podobnie jak w przypadku opisywanych w poprzednim odcinku pomiarów temperatury, to także w przypadku przywołanym poniżej, finalna wina za takie niepoprawne wdrożenia leży po stronie inwestora, bowiem to on w wygenerowanym SIWZ-ie (np. na remont maszyny, w czasie którego wymaga się dodania pomiarów drgań, na zakup nowej maszyny, na budowę nowej instalacji) nie zabezpieczył się wystarczająco dobrze na okoliczność poprawnego wdrożenia pomiarów wspomagających UR albo wręcz zadysponował zastosowanie nieodpowiednich czujników drgań. W konsekwencji takiej dyspozycji wdrożony zostaje system nadzoru, który de facto jest urojony, a wydane na niego pieniądze nie rokują zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych.

Tak więc planując włączenie kolejnej maszyny do istniejącego już w przedsiębiorstwie systemu nadzoru, warto pamiętać słowa starożytnego mędrca: „Quidquid agis, prudenter agas et respice finem” („Cokolwiek czynisz, czyń roztropnie i patrz końca”).

Rodzaje stacjonarnych systemów nadzoru w UR

Celem wspomagania oceny stanu technicznego majątku produkcyjnego wykorzystywane są różne systemy nadzoru stanu technicznego. Ogólnie możemy je podzielić na stacjonarne i przenośne. Istnienie takiego podziału nie oznacza jeszcze, że dla każdej maszyny możemy efektywnie stosować jedno z wymienionych podejść. O typie możliwego do zastosowania systemu decyduje w pierwszej kolejności krytyczność maszyny oraz jej cechy konstrukcyjne, jak np. rodzaj wykorzystywanych łożysk, maksymalna temperatura podzespołów, możliwa prędkość zmiany stanu technicznego itd.

W przypadku stosowania stacjonarnych systemów nadzoru wymagana jest instalacja czujników na maszynach na stałe i to powoduje, że koszt takiego rozwiązania jest zdecydowanie wyższy niż w przypadku stosowania systemu przenośnego. W systemach przenośnych stosowane są powszechnie i wyłącznie czujniki umożliwiające montaż na dostępnych powierzchniach zewnętrznych maszyny. Takie czujniki oraz takie warunki montażu wpływają bezpośrednio na zawężenie zbioru uszkodzeń, które mogą być tą drogą rozpoznawane. W konsekwencji dla pewnych maszyn jedyną poprawną metodą nadzoru stanu technicznego jest zastosowanie systemu stacjonarnego.

Stacjonarne systemy nadzoru można ogólnie podzielić na: (I) systemy pracujące w reżimie ciągłym, czyli kontrolujące sygnały z wszystkich czujników nieprzerwanie w czasie oraz (II) systemy pracujące w reżimie skaningowym, tzn. takie, które proces kontroli sygnałów będących symptomami stanu technicznego prowadzą krokowo i nie musi (choć moż...